National traits

Having more and more Blood Red Skies airplane cards in my collection I saw some regularities in their characteristic. There are some specific traits that are typical for particular nationalities. Though subsidiary traits could change the core oneremain unchanged.

British - a snake

Typical British Fighter: Supermarine Spitfire is Agile as a snake. Getting into horizontal fight with him is a suicide. Though the later versions bacame faster, better armed, this fighter keeps a abilities of snake.

German - a falcon

Each Bf-109 starting with Emil and ending with Gustav can climb high and suddenly dive for a prey as a falcon. Easy climbing and diving are their immanent atribute. Each subsequent Messerschmitt 109 is faster than predecessor - what is obvious - and less agile but stays falcon in the heart.

American - a Rhino

The immanent atribute of American fighters (which is not connected with any particular brand) is solid construction giving them enormous ability to stay in the air and strong - and growing - armament. Each subsequent American fighter is faster, better diving aircraft but still with rhino agility.

/

Multiengine premiere over Bremen.

I wanted to test a new models made for Blood Red Skies and - at last - multiengine (not bomber) planes . My very fresh doing was a flight of Wellingtons. I thought that it is a good idea to confront them with another planes never appreared in my game: Bf110C.
The game with my regular opponent: Srdjan took place in a Warsaw game club "Groteka".

We decided to play plain Escort Duty scenario in 1941 with 3 Wellingtons escorted by 6 Spitfires Mk IIa (4,3,3,3,3,2, three of them in High Cover). 18' away 5 severe (3,3,3,3,3) Bf110C gathered: two of them in the front and three on the portside. Both of us had a Radar support card. Spits were located in front of the party. As a faster ones I dived with all my fighters to the Zersotrers in the front, to shorten a distance and put them into the less comfortable - disadvantage - position. A leading Messerschmitt was pushed down succesfully.

A flank flight of Bf110 was taking position to attack that gave me some time.

In the second turn Zerstoeres came closer to the bombers and started to push them down. Unfortunately I haven't Robust card on hand to decrease a pressure of the enemy. However defensive fire from the bombers was succesfull beyond my expectations. Two Zerstorers was forced to disadvantage.

Meanwhile three other Bf110 from the side arrived and started to slice Wellingtons for pieces

Soon 2 Wellingtons were disadvantiged and first boom chits appreared. Meanwhile my Spitfires -never attacked by enemy fighters - started to execute deadly fire to Bf110. 2 Zerstorers going down easyly, and shortly they collected 4 boom chits.

My thoughts were with high cover Spits that were just expected. Luck was on my side. Four consecutive attacks of Bf110 were unsuccessfull. It was 4th turn, Bf110's received 2 more boom chits and my bombers reached half of a distance. Suddenly two Zerstorers came on the position and gave deadly shoot from a short distance, two Wellingtos went down one by one. The game was lost.

I was a good game. Zerstorers had shown their quality against bombers. On the other hand - in my opinion - they are useless in the dogfight due to their poor manuverability.
Wellingtons are slow, pitifully slow but Robust bombers. When the proper cards came on hand or ... alas! Hurricanes were an escort (!) the game could be end in the different way.
High cover planes stayed useless due to the fact that disadvantaged Wellingtons fell down very rapidly. Bombers shoud start a game more scattered to avoid crowd in the sky.

Spitfire Mk IX - uczciwy rzemieślnik

Wraz z biegiem wojny zmieniał się pożądany profil samolotu myśliwskiego. Oczekiwanie doskonałej zwrotności i możliwości walki kołowej ustąpiło miejsca walce dynamicznej w pionie. Wraz ze wzrostem mocy silnika zwiększyło się również uzbrojenie ofensywne.
Dobrym przykładem ewolucji myśliwca jest Supermarine Spitfire.

Pierwszy model Mk II z okresu Bitwy o Anglię to samolot wedle starej szkoły dość szybki niezwykle zwrotny i słabo uzbrojony. Model z roku 1944 to konstrukcja dojrzała: potężny silnik RR Merlin 61 o mocy 1565KM dawał możliwość współzawodniczenia z niemieckimi konstrukcjami w walce pionowej, a 2 działka 20mm w skrzydłach znacząco zwiększył siłę ognia samolotu.

W grze Blood Red Skies Spitfire Mk IX to model, który jest w stanie przystopować zapędy potężnie uzbrojonych Fw190A. W porównaniu z niemieckim myśliwcem jest nieco szybszy i nieco bardziej zwrotny, a dzięki cesze Great Climb jest w stanie zablokować wznoszenie wrogich samolotów. Dzięki różnicy w cenie cenie tego samolotu w stosunku do Fw190A można - grając przeciw równorzędnej wielkości przeciwnikowi - wystawić dwóch wyższej klasy pilotów. To spory handicap, który może zdyskontować nieco gorsze (w stosunku do Foki) uzbrojenie Spitfira.

W moim pojęciu Spitfire Mk IX to dobry rzemieślnik w walce z latającym czołgiem jakim jest Fw190.

Malowanie myśliwców RAF w BRS - do 1941 roku

Regulaminy ułatwiają życie ... modelarzom. Gdy schematy malowania pojazdów - w tym samolotów - są ujęte w jakieś sformalizowane ramy bardzo łatwo można odtwarzać prawdę historyczną sprzed kilkudziesięciu lat.

Do takich instytucji należały Królewskie Siły Powietrzne (RAF) i może dlatego samoloty brytyjskie cieszą się taką popularnością wśród graczy BRS. Po namyśle, chyba jednak dlatego, że to brytyjska gra, a większość graczy to Brytyjczycy ... ale fakt, że Hurricany i Spitfiry łatwo malować zgodnie z prawdą historyczną pozostaje bezsprzeczny.

Zacznijmy zatem od tego, że RAF posiadał regulaminy schematów malowania dla każdego z typów samolotów (myśliwskie, bombowe, specjalne) w wariancie jednosilnikowym i wielosilnikowym. Poniższy tekst jest skoncentrowany na wskazówkach dotyczących malowania samolotów myśliwskich jednosilnikowych w okresie do sierpnia 1941 roku.

Samoloty myśliwskie malowane były w na górnych powierzchniach w dwubarwny kamuflaż Obowiązywały dwa schematy rozkładu plam kamuflażowych: pattern A i pattern B. W uproszeniu stanowiły one zwierciadlane odbicia. Ciekawostką jest, że pattern A obowiązywał w samolotach o numerach seryjnych nieparzystych, zaś pattern B w numerach parzystych. Schemat plam pozostał niezmienny przez cały okres wojny i obowiązywał na wszystkich teatrach działań wojennych. W okresie do sieprnia 1941 kamuflaż składał się z koloru Dark Green i Dark Earth. Od sierpnia 1941 roku - czyli czasu gdy ciężar walk przesunął się nad kanał kolor Dark Earth został zastąpiony barwą Ocean Grey (dzięki temu samoloty były trudniej widoczne na tle morza).

Regulaminy dotyczące sposobu malowania dolnych powierzchni zmieniały się w czasie wojny. Do lata 1940 roku obowiązywał układ Dzień-Noc polegający na malowaniu lewej połowy samolotu (wzdłuż osi symetrii) na kolor biały i drugiej połowy w kolorze czarnym. Od lipca 1940 (czyli w przededniu bitwy o Anglię) weszło nowe rozporządzenie, które zakładało malowanie dolnych powierzchni w całości w kolorze nieba Sky type S. Podczas walk w linii pozostawały samoloty malowane od spodu według obu schematów. Na przełomie 1940 i 1941 roku powracano jeszcze do schematu wielobarwnego na dolnych powierzchniach by ostatecznie w sierpniu 1941 przyjąć za podstawowy kolor Sea Grey Medium. Barwa ta obowiązywała na samolotach brytyjskich do końca wojny.

Kołpaki śmigieł w okresie do sierpnia 1941 malowane były kolorem czarnym.

Referencje barw

Poniżej przedstawiam kody barw samolotów używanych przez RAF do sierpnia 1941. Kolory te przydadzą się przy budowaniu samolotów Spitfire Mk II, Hurricane i Defiant z okresu bitwy o Anglię. Zestaw ten jest też nada się także do wykończenia bombowców Blenheim czy innych używanych przez RAF w Europie w tym okresie

Osobiście używam farb Hataka. Ten polski producent nie jest jeszcze wystarczająco znany w świadomości użytkowników. Dla mnie szczególnie cenny jest fakt, firma tworzy dedykowane palety kolorystyczne adresowane dla konkretnych nacji i okresów historycznych, a ich jakość nie odbiega - moim zdaniem od Vallejo.